Tawerna "Trup na Dywanie"

Thomas Moriarty

Malutka kawiarenka jest połączona z kompleksem tysiąca regałów pełnych niezbędnych narzędzi magicznych. Nad nazwą dla tak przytulnego miejsca główkowało chyba kilku dowcipnisiów z nietypowym poczuciem humoru, zważając na ostatnie ,,jakże krwawe wydarzenia'' mające miejsce w prestiżowej placówce. Mimo ponurego, pesymistycznie oddziaływującego drewnianego szyldu powiewającego wraz z coraz to silniejszymi podmuchami wiatru do ,,trupa na dywanie'' przybywa wielu uczniów oraz nauczycieli, pragnących odpocząć od zgiełku i szumu w szkole; choć na jeden wieczór zapomnieć o trapiących ich problemach. W zależności od pory dnia i nocy chatka zapełnia się i opróżnia, wylewając magiczną społeczność Windhill z prędkością błyskawicy. Drewniane wrota skrzypią niemiłosiernie, na ich otwarcie potrzeba dwóch rosłych uczniaków, jednak ta niezwykła, precedensowa sytuacja zbiera swe owocne plony już we wnętrzu budynku. Po przekroczeniu spróchniałego progu zdyszanego otwieraniem drzwi klienta czeka niespodzianka- tak samo stara, zresztą jak większość przedmiotów w wiekowej chatce, wycieraczka chłonie głębokim wzrokiem ucznia w poszukiwaniu niedozwolonych przedmiotów, zagrażających zdrowiu lub życiu (strzeżcie się pasjonaci wszelakiej broni). Przechodząc przez nią mruczy potulnie tylko wtedy jeśli dany osobnik jest ,,czysty'', jednak gdy wyczuje zbliżające się wielkimi krokami niebezpieczeństwo gwałtownie uniemożliwia dalszą wędrówkę poprzez zagłębienie swych śnieżnobiałych kłów w kostkę nieszczęśnika. Jesteś przekonany/a, że mało inteligentny przedmiot nie przeszkodzi Ci w przedostaniu się do ''Trupa..'' przypuśćmy, z.. paczką papierosów? Zobaczymy co powiesz, gdy trafisz do kochanej Luizy McLerry z zakrwawionymi, ciętymi ranami na całym ciele... Jednak, nie martw się na zapas- puchata madame wycieracz'ka może okazać się całkiem milusim stworzonkiem, które da się nawet pogłaskać pod uszkiem (o ile słowo: ucho znajduje się w terminologii takowego zwierzęcia) Byle nie za długo oczywiście.
Urzekająca woń imbiru i piekących się ciasteczek dociera do wyczulonych na zapachy nozdrzy w najpiękniejszej postaci, a ciepło okalające lodowatą od mrozu twarz niczym delikatną mgiełką koi skołatane nerwy. Niemal momentalnie powoduje odprężenie oraz przyjemną falę ciepła, natychmiast rozchodzącą się po organizmie.
Drewniane, ciemne panele są od spodu delikatnie ogrzewane w taki sposób aby uprzyjemnić klientom pobyt w ‘’Trupie…’’. Ściany w ten sam sposób obite udekorowane są obwieszonymi obrazami, przedstawiającymi magiczne zwierzęta i rośliny. Na jednym z nich okazały jednorożec umyka przed przerażającym, ziejącym ogniem smokiem, na innym zaś kruczoczarny kot szczerzy kły, w każdej chwili gotowy do skoku niczym rozwścieczony lew.
Porozwieszane co czwartą spróchniałą deskę świeczniki oświetlają swą łuną ogarniętą w półmroku chatkę, płomyki tańczące w centrum kawiarenki- a mianowicie, w kominku, ukazują swą drugą naturę. Jak gdyby nic skaczą po nieosłoniętych drewnianych deskach, a czasem, gdy zebrany tłum choć na chwilę ucichnie możne usłyszeć ich rzewną melodię, pełną najczystszych w swym brzmieniu akordów oraz melizmatycznych rozwiązań muzycznych.
Na także drewnianych ławach, które spokojnie pomieszczą jednorazowo z dziesięciu uczniów poustawiane są ogromne kufle, miski z soczystymi owocami oraz gdzieniegdzie pozłacane świeczniki.
Całość otacza niemal namacalna, trochę dusząca mgła, która sprawia, że przebywający w kawiarence uczniowie oraz nauczyciele robią się coraz bardziej ospali, a ich niekontrolowane ruchy są leniwe i pełne dziecięcej naiwności. Nikt nigdy nie zbadał dokładnego znaczenia, zastosowania wszechobecnego dymu, jednak, kto wie… Nawet w Windhill zdarzają się gazy usypiające.
Siwy dym leniwie panoszący się po chatce zakrywa widok na drewnianą ladę, przy której ma stanowisko najdziwniejszy i chyba najbardziej tajemniczy człowiek na magicznej wyspie. Barman Joe, bo tak go tu nazywają jest mężczyzną w średnim wieku; jego włosy są przyprószone siwizną, a wielkie oczy głęboko osadzone na twarzy potrafią wnikać do bezbronnego umysłu nic niepodejrzewającego ucznia. Mężczyzna budzi postrach, wywołuje gęsią skórkę oraz nieprzyjemne drżenie rozchodzące się po całym ciele, spowodowane nie tyle wyglądem, co przeszywającym spojrzeniem oraz fartuchem, na którym zawsze znajduje się zakrzepnięta, brunatna krew. Wielki Joe ma za przyjaciela jedynie swojego Lucyfera- starego kota, którego lśniąca, czarna sierść budzi postrach nawet u najdzielniejszych czarodziei. Kocura, zwierzęcia z krwi i kości boją się wszyscy; a raczej: prawie wszyscy. Wyjątkiem jest wyżej wymieniony barman oraz urodziwa kelnerka- tak samo ciasno okryta peleryną tajemnicy jak starszy mężczyzna. Nikt nie wie kim jest, kim była, co robiła w przeszłości, ani czy jest w ogóle czarownicą… Wiemy natomiast, że jest powszechnie znana jako kobieta pożądania- zawdzięcza to dzięki swym atrybutom, podkreślającym jej kobiecą piękność oraz hipnotycznemu spojrzeniu, któremu nie potrafi się oprzeć żaden młodzian.
Do ‘’Trupa na dywanie’’ zapraszamy wszystkim tych, którzy nie zważają na ostrzegawcze miny przerażającego barmana, ani uwodzicielskie spojrzenia Christiny.
Chcesz odpocząć od swojego marnego, pełnego trosk i utrapień życia? Przyjdź do nas, a gwarantujemy Ci niezapomnianą podróż kulinarną.

<center>MENU</center>

Alkohole, napoje (dozwolone od lat stu):
-piwo kremowe
-wina: wytrawne, półwytrawne, półsłodkie oraz słodkie
-miód pitny
-absynt
-wódka czysta
-anyżówka
-likier i krem
-bimber
-rum
-whiskey
-ognista whiskey

Napoje:
-gorąca czekolada
-kawa: zbożowa, z mlekiem, ze śmietanką, czarna
-herbata: zielona, owocowa

Dania i przystawki:
-ciasteczka imbirowe
-jabłecznik na gorąco
-placek z owocami
-domowy chleb z ogórkiem kiszonym
-grzybowa
-kapuśniak
-kapusta z grzybami
-barszcz czerwony z uszkami i/lub pierogami

Opis ~Rosze