Jadalnia

Mikey Williams

Z pokoju 44
Nadzieja na spotkanie dziewczyn dodała mu energii. Szybkim krokiem wszedł do jadalni. Rozejrzał się, lecz nie napotkał ani rudej, ani brązowej czupryny. Zrezygnowany podszedł do ich stałego stolika i usiadł. Pojawił się przed nim gorący kisiel truskawkowy. Zabrał się do jedzenia. Potem napił się coli. Gdy się najadł, wygodnie rozsiadł się na krześle. Postanowił poczekać tu na dziewczyny. I ból głowy już przechodzi, dobra nasza.

Anne Moonstar

Z pokoju 100
Jej przypuszczenia okazały się słuszne. Przy "ich" stoliku dostrzegła rozpartego na krześle chłopaka. Uśmiechnęła się do niego, nawet nie wiedząc, czy też ją zobaczył i szybkim krokiem ruszyła w jego kierunku. Pech chciał, że, jak to miała w zwyczaju, potknęła się na płaskiej podłodze i runęłaby jak długa, gdyby nie chwyciła się w ostatniej chwili wolnego krzesła. Zaśmiała się sama z siebie, jednocześnie robiąc się czerwona.
- Hej Mikes - powiedziała, siadając. Pojawił się przed nią kubek z kawą. Powiesiła torebkę na oparciu i wydobyła z kieszeni liścik od rudej. Podsunęła go chłopakowi.
- Znalazłam to dzisiaj rano. A koło łóżka Lizzie stała ramka ze zdjęciem Franka. Nie wiem, ale chyba jest lepiej. - Spojrzała na niego i dodała - Wiem, że się przejmujesz, ale nie musisz chronić mnie w ten sposób. Możesz mi się wyżalić, powiedzieć co cię męczy albo boli. Po prostu o tym pamiętaj. I wiedz, że doskonale rozpoznaję kłamstwo.
Uśmiechnęła się do okularnika, łapiąc go pod stołem za rękę.

Mikey Williams

Przeczytał liścik od Lizzie. Uspokojony, wysłuchał słów Anne.
Uścisnął pod stołem jej dłoń.
- Dziękuję, to wiele dla mnie znaczy.
Uśmiechnął się do niej.
- A jeśli chodzi o Lizzie, sądzę, że jej pomogłaś. Zmusiłaś do tego, żeby o nim pomyślała. Najwyraźniej wreszcie zrozumiała, że może tęsknić, może go kochać i nie musi tego ukrywać. On naprawdę wiele dla niej znaczy. Byli dla siebie całym światem.

Anne Moonstar

Pokiwała głową, uspokojona słowami chłopaka. Nie porzuciła jednak decyzji o rozmowie z Lizzie. Schowała liścik do torby.
- Mam nadzieję, że jej się ułoży. Że nam wszystkim się ułoży.
Tak, wszystkim. Jej, Mikey'owi i jego siostrze. Dopiła kawę i wstała, nie lubiła przesiadywać w jadalni, było tam za dużo ludzi, a do tego stopnia nie sięgały jej potrzeby kontaktów towarzyskich. Zastanowiła się, co miała do zrobienia. Zadanie z czarnej magii odrobione. Dzień wcześniej wpatrywała się w zegarek i po dziesięciu minutach ruszyła wskazówkami, zupełnie tego nie kontrolując. Potem patrzyła na długopis. Ten również przsunął się o kilka centymetrów i spadł na podłogę.
- Co powiesz na wizytę w pokoju kominkowym?
Do pokoju kominkowego

Mikey Williams

- Jestem za.
Lubił jadalnię za jedzenie. Nie lubił za nadmiar ludzi. Kominkowy lubił bardzo mimo dużej liczby osób tam obecnych. Wstał i podał rękę Anne. Razem wyszli z jadalni, trzymając się za ręce.
- Ułoży się, zobaczysz. Mam nadzieję, że się ułoży.
- Lizzie pisała, gdzie konkretnie idzie?
Do pokoju kominkowego

Chloe Farewell

Z: Sala od zielarstwa i opieki nad zwierzętami

Dziewczyna podeszła do stolika znajdującego się w rogu ogromnej sali. Nikt przy nim nie siedział, co ją bardzo ucieszyło. Mogła pobyć sama ze sobą przynajmniej przez chwilę. Wyjęła z kieszeni medalion, by odrobić zadanie z czarnej magii. Położyła wisiorek przed sobą i zaczęła się w niego wpatrywać. Starała się skupić, by nie skończyło się to jak poprzednio.
Po dziesięciu minutach dziewczyna schowała medalion i wstała od stolika.

Do: Pokój 29

Miguel Tulcakelume

z pokoju 44
Miguel podszedł do najbliższego wolnego stolika. Jadł i czytał książkę w tym samym czasie. Wszyscy zawsze mnie za to karcili. Nie przejmując się kontynuował. Lubił samotność. Tak chyba było najłatwiej. Nie musiał myśleć, mógł siedzieć i czytać nie zważając na nikogo. Niedługo transmutacja. Żałował. Znacznie wolałby kolejną lekcję czarnej magii.
Chłopiec zaczytał się trochę. Lekcje! Poszedł spokojnie do sali licząc, że się nie spóźni.
do sali od transmutacji - lekcji I

Anne Moonstar

Z sali transmutacji, lekcja I
Weszli do jadalni i zajęli swój z góry upatrzony stolik. Kaladria ulotniła się po drodze, więc usiedli na krzesłach we troje. Anne nie była bardzo głodna, ale skusiła się na kolejny już talerz frytek. Między jednym kęsem a drugim postanowiła wreszcie porozmawiać z przyjaciółką.
- Lizzie, nawet nie wiesz, jak mi głupio przez ten album. Nie chciałam, żebyś tak się czuła, naprawdę. Powiedz, co się dzieje? - wyrzuciła jednym tchem, patrząc dziewczynie prosto w oczy.

Mordimer Maderdin

Z sali do transmutacji

Mordimer usiadł przy pierwszym lepszym wolnym stole, w separacji od innych. Nałożył sobie jajecznicy, nalał soku pomarańczowego i przystąpił do konsumpcji. Przez cały czas myślał o wyczynach nauczyciela od transmutacji. Nie mógł pojąć jak on to wszytko robi i jak uda mu się wykonać zadanie z przemiana cech przedmiotu, ale nie powinno być tak źle.

Mikey Williams

Z sali transmutacji (lekcja I)
Weszli do jadalni i usiedli przy stoliku. Przed bliźniakami pojawiła się pizza. Popatrzyli na siebie z uśmiechem i zabrali do jedzenia. Mikey miał właśnie zapytać, gdzie ruda była i jak się czuje, gdy uprzedziła go w tym Anne. Wpatrzył się w oczy siostry. Moja mała siostrzyczka. Co z tego, że starsza. Ile ty przeszłaś i nadal przechodzisz... Uścisnął dłoń siostry.

Lizzie Williams

Sala transmutacji, lekcja I
Z wdzięcznością uścisnęła rękę brata. Potem spojrzała na Anne.
- Jestem ci tak bardzo wdzięczna. Gdyby nie to zdjęcie, gdyby nie to, że ci to opowiedziałam... Pewnie jeszcze długo kryłabym się z tym, że tęsknię. Ale widok jego twarzy zniszczył te wszystkie bariery, które wybudowałam w umyśle. Wszystkie tamy, wszystkie mury, za którymi zamknęłam wspomnienia i myśli, za którymi zamknęłam Franka. I dużą część siebie. Pewnie będzie boleć. Ale wolę cierpieć i żyć, niż nie czuć nic i tylko egzystować.
Na chwilę oderwała się od swoich myśli i zabłysnęły jej oczy. Spojrzała na Mikes'a.
- Mam pomysł na kolejny tatuaż - powiedziała cichym tonem do brata. - Tylko czy da się tu gdzieś to zrobić?
Mówiła cicho. Sądząc jednak po zaciekawionym wzroku szatynki, nie wystarczająco cicho.

Tate Harris

Z: Sala od transmutacji
Wszedł powoli do jadalni, która tym razem nie była już taka pusta jak wcześniej. Przy jednym stole rozpoznał Mikeya, a przy drugim chłopaka, którego miał kiedyś okazje poznać w pokoju kominkowym. Jak on się nazywał.... Mordimer? Chyba tak. Podszedł do wolnego stolika w kącie pokoju i grzecznie usiadł na krzesełku. Wyciągnął w międzyczasie zeszyt i zaczął w nim szkicować, coś co jak na razie wyglądało jak.... w sumie to jak nic. Sięgnął po kanapkę z jakąś szynką i zaczął ją jeść przypatrując się rysunkowi.

Kaladria Zidaya

Z: Pokój 29

Ogrom ludzi siedział w jadalni. Kaladria w całości pokryta wełnianym kocem przypatrywała się innym. Siedzieli tam różni ludzie. Anne, Mikey, Lizzie, Mordimer, Tate... Właśnie, Tate. Bezszelestnie podeszła do jego stolika i przysiadła się do chłopaka.
- Smacznego. - odpowiedziała. Dopiero po chwili zorientowała się, że na głowie dalej ma koc. Szybkim ruchem ściągnęła go i przykryła nim nogi. - Co to? - zapytała, wskazując na rysunek przyjaciela.

Anne Moonstar

Poczuła ulgę. Naprawdę, jakby kamień spadł jej z serca. Nie skrzywdziła Liz. A potem usłyszała o tatuażu... Spojrzała zaciekawiona na rudą. Ona nigdy nie miała ciągot do takich rzeczy. Szczytem jej buntu był moment, w którym zrobiła sobie drugą dziurkę w uchu, ale ta i tak zarosła przez nieprofesjonalne wykonanie. Ale z drugiej strony... Nie, Anne, nawet o tym nie myśl! Czekała, popijając sok ze szklanki. Porwała z talerza Mikey'a kawałek pizzy, szczerząc się przy tym jak głupia.

Tate Harris

Siedział pogrążony w swoich myślach, dopóki niespodziewanie nie usłyszał znajomego głosu.
-Smacznego. - Szybko odwrócił się w stronę skąd ów dźwięk pochodził. Spojrzał lekko zlęknionym wzrokiem w stronę rudowłosej. Odchylił się lekko na krześle by uspokoić swoje aktualnie super szybko bijące serce.
-Wystraszyłaś mnie! - Roześmiał się patrząc na dziewczynę. Pokręcił głową z dezaprobatą wobec swojego zachowania i odwrócił zeszyt z rysunkiem w stronę dziewczyny. -Nie wiem co to, ale jak trochę bardziej to pocieniuje to chyba wyjdzie głowa wilka. - Powiedział uważnie patrząc na rysunek. -Albo kota. - Dodał po chwili.